Η live art  performance «Eυρυδίκη» (‘’Εurydice’’) είναι εμπνευσμένη από το μύθο "Ορφέας και Ευρυδίκη". Πραγματεύεται τη θεματική της απώλειας, αλλά και της εμπιστοσύνης στο υπερβατικό ή και φασματικό.

​

Πρόκειται για μια παράσταση 15 λεπτών μεταξύ της χορεύτριας/χορογράφου Ειρήνης Αλεξίου και ενός θεατή.  Μια ιστορία απώλειας που θα δεχθεί να διηγηθεί ο θεατής γίνεται χορογραφία άμεσα μπροστά στα μάτια του, που όμως κοιτάζουν μέσα από έναν καθρέφτη. Ο θεατής δεν μπορεί να δει άμεσα το πρόσωπο του ερμηνευτή, αλλά παραλαμβάνει τα δώρα της «Ευρυδίκης», η οποία του ζητάει ευγενικά "μπορώ να χορέψω την ιστορία σου;"

​

Η παράσταση "Ευρυδίκη" δημιουργήθηκε σε ένα εργαστήριο της Katerina Kokkinos-Kennedy στο Linz και ξαναπαίχτηκε σε ένα ξενοδοχείο στην Tours, και τα δύο στο πλαίσιο του προγράμματος Hotel Obscura. Έκτοτε έχει παιχτεί στη Napoli (Altofest 2015) και στην Αθήνα ως μέρος του Dourgouti Island Hotel και αργότερα στα Εξάρχεια, τη γειτονιά του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη με τον οποίο την συσχετίσαμε, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου 2018. Κέρδισε το 1ο βραβείο στο Altofest 2015.

​

Την άνοιξη του 2020, σε μια σοκαριστική περίοδο για την ανθρωπότητα, η «Ευρυδίκη» επανέρχεται με μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική δυναμική: Έχοντας ως έμπνευση την αλληλεπίδραση που προσφέρει το διαδίκτυο, αλλά και την ιδιόμορφη οικειότητα της  τηλεδιάσκεψης από το σπίτι, η «Ευρυδίκη» επιδιώκει αυτή τη φορά να επικοινωνήσει ψηφιακά. Μέσα σε 15 λεπτά, δύο άνθρωποι συναντιούνται και συνυπάρχουν ο καθένας από τον προσωπικό του χώρο σε μια ιντερνετική πλατφόρμα, βρίσκοντας, έτσι, ένα κανάλι επικοινωνίας. Σε κάλεσμα των καιρών, ο ψηφιακός τόπος αναδεικνύει ποιότητες και δυναμικές που υπερβαίνουν τη φύση του ως απλού τεχνολογικού μέσου: μπορεί και μετατρέπεται σε τρόπο σχεδόν τηλεπαθητικής επικοινωνίας, δείχνοντας πως η ζωντανή τέχνη δε χάνεται, αλλά, αντίθετα, μπορεί να συνεχίζει να αναπτύσσεται και να κεντρίζει το ενδιαφέρον για εσωτερική αναζήτηση και διαπροσωπική επικοινωνία.