Από τα πρώτα βήματα του UrbanDig Project, η ομάδα καλλιτεχνών «Όχι Παίζουμε» στήνει θεατρικές παραστάσεις σε γωνιές της πόλης με στόχο να ξανασυστήσει στον θεατή χώρους κρυφούς ή πολυπερπατημένους μέσα από τη βιωματική σχέση χώρου – θεατή με κρίκο το θέαμα. Επιπλέον, η ομάδα εμπνέεται από λογοτέχνες και τα έργα τους αναζητώντας την αξία του λόγου τους στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης αισθητικής και ενός νέου περιεχομένου. Οι χώροι όπου αυτοί έζησαν είναι και οι χώροι ανασκαφής των φαντασμάτων πολιτισμού που παραμένουν ως σήμερα. Το ταξίδι ξεκινά με τον κύκλο των αισθητιστών το 2006, με ένα παιχνίδι τράπουλας και ποίησης στην σκάλα του ερειπωμένου νεοκλασσικού σπιτιού του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη στα Εξάρχεια. Το 2007, πάλι σε εγκαταλελειμένο χώρο στα Εξάρχεια (σύγχρονο αυτήν την φορά), η ομάδα καταπιάνεται με το μυθιστόρημα «Κερένια Κούκλα» του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, σε ένα θεατρικό έργο που γράφτηκε ειδικά για αυτόν τον σκοπό από τον Άκη Δήμου. Το 2008 το διήγημα «Το Βυσσινί Τριαντάφυλλο» έγινε η αφορμή για την δημιουργία ενός φεστιβάλ προς τιμήν του πολύ λίγο μελετημένου μα σημαντικού λογοτέχνη Πλάτωνα Ροδοκανάκη, ίσως του πιο αυθεντικού εκπροσώπου του αισθητισμού στην Ελλάδα.
Ο επόμενος κύκλος με τον τίτλο «Εθνική Ταυτότητα» εστιάζει το ενδιαφέρον του στην ελληνική λογοτεχνία που σχετίζεται με τις απαρχές της κατασκευής του έθνους. Οι συγγραφείς που περιλαμβάνονται εδώ, εν αντιθέσει με τον κύκλο του Αισθητισμού, έτυχαν τεράστιας προβολής, αναλύσεων και εκδόσεων της ζωής και του έργου τους. Ο κύκλος ξεκινά με τον Γεώργιο Βιζυηνό και την μεταφορά του διηγήματος Μοσκώβ Σελήμ σε «Mockob Selim MID-» (2009 Απρίλιος & Μάιος, Ωδείο Αθηνών) και «Mockob Selim MID- 2» (2009 Οκτώβριος & Νοέμβριος, Ωδείο Αθηνών) και συνεχίζεται με τον Διονύσιο Σολωμό και το αποσπασματικό ποιητικό του έργο «Ο Λάμπρος» (Άνοιξη 2010). Στον κύκλο αυτό η ομάδα εμπνέεται από την εν ζωή διαδρομή των συγγραφέων, αλλά και από τη μεταθανάτια μετάλλαξή τους σε συμβολικές μορφές της εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Τέλος, οι δύο κύκλοι αισθητικής και περιεχομενικής αναζήτησης θα συναντηθούν στο UrbanDig Project «ΛΕΠΙΣ» το 2012, όπου το πρώτο βρεφοκομείο της πόλης γίνεται τόπος αυτοσυνείδησης μέσα από το όνειρο και την αναζήτηση της προέλευσης.
UrbanDig for Neighborhoods:
"Dourgouti Island Hotel Project"
Μια περιπατητική παράσταση
Μια παραγωγή των Όχι Παίζουμε & UrbanDig Project
Δουργούτι, Νεός Κόσμος, Αθήνα
Κινηματογράφηση: M-word Video
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Αλεξίου, Γιώργος Σαχίνης
Μουσική: Δημήτρης Βέργαδος
Συμμετείχαν: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Βαγγέλης Παπαδάκης, Νάνσυ Μπούκλη, Στεφανία Καλομοίρη, Τζίνα Θλιβέρη, Εμμανουέλα Κορκή, Αγγελική Δαλαγγέλη, Δημοσθένης Ελευθεριάδης, Pauline Huguet, Μυρτώ Ναούμ, Δήμητρα Μητροπούλου, Τζάνος Μάζης, Δημήτρης Βέργαδος
Backstage φωτογράφος: Irina Vosgerau
"Λεπίς"
Παλιό Βρεφοκομείο Αθηνών
Το πρώτο δημοτικό Βρεφοκομείο της πόλης ανοίγει ξανά τις πόρτες του και γίνεται ο τόπος μιας ιδιότυπης παράστασης: Η ομάδα «όχι παίζουμε» ταξιδεύει στη φαντασία ενός ορφανού άνδρα που αναζητά την αφετηρία του. Τον τόπο και την γυναίκα των πρώτων ημερών του. Η ομάδα «παίζει» με το παρελθόν και το μέλλον, με το αρχείο και τη φαντασία. Μια βραδιά μεταμόρφωσης, μια παρέμβαση που επιδιώκει να χρωματίσει διαφορετικά την ωμή πραγματικότητα της περιοχής της Πλατείας Κουμουνδούρου, και το γκρίζο σημερινό τοπίο γενικότερα.
Για τη συγγραφή του κειμένου, η ομάδα εμπνεύστηκε από το κτίριο, την πλατεία και το μυθιστόρημα «Σα θα γίνουμε άνθρωποι» του Πέτρου Πικρού (1924) από το οποίο και χρησιμοποιεί αυτούσια αποσπάσματα, τηρώντας την αποστολή του UrbanDig Project να συνδέει μυστικά της πόλης με μυστικά της λογοτεχνίας. Σημαντικό μέρος της παράστασης αποτελεί η πρωτότυπη μουσική και τα τραγούδια των Imam Baildi, σε στίχους Χρήστου Κανελλόπουλου, καθώς και τα video των Παύλου Τσιαντού -- Δημήτρη Χριστόπουλου.
"Μάχη του Μαραθώνα"
Marathon Dam, World Environment Day
8.9.10. June 2012
A man sees on the walls of the temple of doom, three ways of his dying: dying by forest fires, dying by soil erosion and dying by the melting of the glaciers. He resists these scenarios of his future and decides to cover the walls that speak only of catastrophe, with 60 m. long array of spring plants, that he brings from the top of the dam.
Marathon Dam, World Environment Day, 8.9.10. June 2012
Artistic Director: Eirini Alexiou
Dramaturgy: Eirini Alexiou, George Sachinis, Pavlos Tsiantos
Performers: Antonis Stroutzas, Pauline Huguet
Video edit: Pavlos Tsiantos, Dimitris Christopoulos
"Μάχη του Μαραθώνα"
Marathon Dam, World Environment Day
4.5.6. June 2010
A story of two men, who are struggling to find water in a burned from forest fires water dam. A site-specific project that takes place in the Marathon dam of Athens. A theatre project that allows us to witness the willpower of humans to surpass "great walls".
Filmakers-producers: Dimitris Christopoulos, Pavlos Tsiantos
Marathon Dam, Greece. Filming of a performance by Eirini Alexiou & George Sachinis(ohipezoume.gr) for the "Global Day for the Environment" Celebration by E.YD.A.P. (June 4-6, 2010)
Dancers: Rowan Thorpe, Antonis Strouzas Konstantakis, Panos Athanasiadis, Christos Paterakis, Tassos Moutafis, Thomas Kytipis, Kostas Bougolias, Giorgos Voutiropoulos, Giannis Petromianos, Ippokratis Palapanoglou, Stamatis Konstantakopoulos
Props/costumes: Ioanna Tsami, asst. Dimitra Liakoura
Sound: Euthimis Theodosis
"Ελπίς"
Μια παράσταση για το πρώτο νοσοκομείο της πρωτεύουσας, στα δύσκολα χρόνια της ενηλικίωσής της.
Η παράσταση αποτελεί ένα ταξίδι στην ιδιαίτερη ιστορία του χώρου. Ένα ταξίδι, από την ίδρυση και λειτουργία του νοσοκομείου «Ελπίς» μέχρι το σημερινό Πνευματικό Κέντρο. Μια θεατρικοποιημένη ξενάγηση από δύο χορευτέs και έναν αφηγητή στους διαδρόμους και τις αίθουσες του κτηρίου. Πρωταγωνιστής του έργου είναι ο «Λάμπρος». Πατέρας δύο παιδιών, που από τραυματίας πολέμου γίνεται δήμαρχος, εγκαταλείπωντας την οικογένειά του για χάρη του νοσοκομείου, του κοινωνικού του έργου και της προσωπικής του δόξας. Ο γιος του, πότης ποιητής σε «writer's block», μας μεταφέρει πίσω στον χρόνο και όσο πιο ψύχραιμα μπορεί παρουσιάζει, μέσα από ιστορικά γεγονότα, τη ζωή του πατέρα του, του Λάμπρου. Καθώς το αρχικό του μίσος μετατρέπεται σταδιακά σε θαυμασμό, την τελική «λύτρωση» θα φέρει μία απρόσμενη επισκέπτρια: η σύγχρονη μετανάστρια, «νύφη» στην Αίθουσα Πολιτικών γάμων του Πνευματικού Κέντρου.
MOCKOB SELIM MID
Βασισμένο στο διήγημα του Γ. Βιζυηνού «Μοσκώβ Σελήμ»
Στο Ωδείο Αθηνών, όπου δίδαξε πριν τον εγκλεισμό του, Απρίλιος-Ιούνιος 2009
Παραγωγή: "Όχι Παίζουμε"
Οι "Όχι Παίζουμε" συναντούν το Γεώργιο Βιζυηνό στην τελευταία του κατοικία πριν το Δρομοκαΐτειο. Ένας σύγχρονος τζόκερ, ρημαγμένος αλλά αναγκασμένος σε ένα διαρκές χαμόγελο ευφορίας, έχει εγκατασταθεί σε μια άδεια αίθουσα προβών της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και προπονεί έναν νέο performer μέχρι τελικής πτώσεως στο μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου. Τον εκπαιδεύει να οριοθετήσει μια χώρα που να του ανήκει κάπου μεταξύ χωρών του χάρτη, να βρει μια έκφραση που να του ανήκει, κάπου μεταξύ χορού, θεάτρου,μουσικής, εικαστικών και videο. Να βρει μια γλώσσα που να του ανήκει.Η παράσταση χρησιμοποιεί τον μύθο, την γλώσσα και την αυτοβιογραφική φόρμα του διηγήματος ως ραχοκοκαλιά ενός σύγχρονου πολυ-θεάματος με σαφείς αναφορές στο καρουζέλ της εποχής μας.
Διανομή: Τζίνα Θλιβέρη, Δημήτρης Μοθωναίος
Σκηνοθεσία και επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Σαχίνης
Χορογραφία: Ειρήνη Αλεξίου
Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βίντεο: Ευθύμης Θεοδόσης
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης
Υπεύθυνη παραγωγής: Μαίρη Λογοθέτη
Βοηθός Σκηνογράφου: Δήμητρα Λιάκουρα
RODOKANAKIS REDISCOVERED 1908-2008
"TΟ ΒΙΣΣΙΝΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ"
Βασισμένο στο διήγημα "Το Βισσινί Τριαντάφυλλο" του Πλάτωνα Ροδοκανάκη
Σε τόπους όπου έζησε ή που σχετίζονται με το έργο του: Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών (3-13/7), BIOS (16-22/7), Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρα Ντανκαν (26-30/7), Θέατρο Καστρομηνά, Χίος (29-31/8) & Μουσείο Μπενάκη Κτίριο Πειραιώς (20-23/9) 2008
Παραγωγή: "Όχι Παίζουμε"
Η παράσταση αναζητά το μυστικό που κρύβει εδώ και έναν αιώνα το Βισσινί Τριαντάφυλλο και ενέπνευσε τον Π. Γιαννόπουλο να αυτοκτονήσει μπαίνοντας με το άλογό του στη θάλασσα του Σκαραμαγκά, ώθησε τον Χρηστομάνο στα δικαστήρια για λογοκλοπή και συνεπήρε ερωτικά τον Λαπαθιώτη. Το μυστικό αυτό που έκανε έναν μάστορα της εφημερίδας Ακρόπολις-όπου άρχισε να δημοσιεύεται-να κατέβει στο πιεστήριο με το σφυρί στο χέρι και να καταστρέψει όσα κομμάτια του φάνηκαν ανευλαβή. Η παράσταση για τον ωραίο νεκρό θα μετατραπεί σε μια ιστορία αγάπης μεταξύ ενός ανθρώπου και μιας νεράιδας που θα ξεμυτίσει ανάμεσα σε κειμήλια και εκθέματα για τον ξεχασμένο λογοτέχνη.
Διανομή: Γιάννης Κλίνης, Ειρήνη Αλεξίου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σαχίνης
Χορογραφία: Ειρήνη Αλεξίου
Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Φωτισμοί: Δήμος Αβδελιώδης, Άννα Μπόη
Επικοινωνία, Δραματουργική έρευνα: Άρης Ασπρούλης
Διεύθυνση Σκηνής: Μαίρη Λογοθέτη, Γιώργος Σκούρας
"Το αίμα που μαράθηκε"
Του Άκη Δήμου, βασισμένο στην Κερένια Κούκλα του Κων/νου Χρηστομάνου
Σε ένα υγρό ισόγειο σαν το σπίτι της «Κερένιας Κούκλας», Καλλιδρομίου 68, Εξάρχεια Ιούνιος-Νοέμβριος 2007
Παραγωγή: "Όχι Παίζουμε"
Άνθρωποι και φαντάσματα συγκατοικούν κρυμένοι στο δαιδαλώδες και υγρό υπόγειο μέσα στο βράχο του Στρέφη. Κρυμμένοι στην ηρεμία της πέτρας, μακριά από τα δόντια του ήλιου και από τα αδηφάγα μάτια των πεαρστικών. Κρυμμένοι φτιάχνουν τους κήπους τους, τους γάμους, το κρεβάτι τους. Τις νύχτες το παιχνιδιάρικο φεγγάρι ξεγελάει τις γρίλιες. Τρυπώνει στο σπίτι και τους γδέρνει τα μάγουλα. Τους μουσκεύει τα μαλλιά. Τους θυμίζει πως κάποτε δεν ζήσανε κρυμμένοι.
Διανομή: Τζίνα Θλιβέρη, Αγγελική Λεμονή, Γεωργία Τσαγκαράκη, Γιωργής Τσαμπουράκης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σαχίνης
Κίνηση: Ειρήνη Αλεξίου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Επικοινωνία, Βοηθός Σκηνοθέτη: Άρης Ασπρούλης
Διεύθυνση σκηνής: Μαίρη Λογοθέτη
"Καρδιά με κόκκαλα"
Βίος και πολιτεία του Ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
Των Χρήστου Κανελλόπουλου και Γιώργου Σαχίνη
Παραγωγή: "Όχι Παίζουμε"
Στην αυλή του ερειπωμένου αρχοντικού του ποιητή, Κουντουριώτου και Οικονόμου, Εξάρχεια, Μαιος-Οκτώβριος 2006
Στην αυλή του εγκαταλελειμένου σπιτιού του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη εκτυλλίσεται ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο, ένα οδοιπορικό στην ζωή και το έργο του «καταραμένου» λογοτέχνη αλλά και στα γεγονότα της πολυτάραχης περιόδου που έζησε (1888-1944). Μέσα από ένα παιχνίδι τράπουλας με τους θεατές παρατίθενται τα ιστορικά στιγμιότυπα και τα κείμενα του ποιητή με σειρά που βασίζεται εξ’ολοκλήρου στην τύχη των θεατών-παικτών. Κάθε παράσταση συνεπώς είναι διαφορετική με μόναδικη αφετηρία το ευτυχισμένο έτος γέννησης του ποιητή 1988 και τέρμα το κακορίζικο 1944, έτος αυτοκτονίας του. Το αντικείμενο του παιχνιδιού ειναι ένας αγώνας ανάβασης μεταξύ δύο πιονιών-ηθοποιών: του Αννίβα και του Ναπολέοντα. Ποιός από τους δύο θα φτάσει πρώτος στο τέρμα της εξωτερικής σκάλας του διατηρητέου αρχοντικού; Ο Αννίβας (όνομα με το οποίο παρ’ολίγο να βαφτιστεί ο ποιητής) ένας άφθαρτος νάρκισσος που ανεβαίνει τα σκαλιά σε 28 λεπτά ακριβώς ή ο τυχοδιώκτης Ναπολέων που ανεβαίνει τα σκαλιά ανάλογα με το χαρτί της τράπουλας που τραβούν οσοι θεατές έχουν στοιχηματίσει πάνω του; Κάθε σκαλί αντιπροσωπεύει καιμια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή του Ναπολέοντα, την οποία και παρακολουθούμε μέχρι να έρθει η ώρα να τραβήξουμε από την τράπουλα ένα νέο χαρτί, σε αυτό τον παράξενο αγώνα δρόμου μεταξύ του Ναπολέοντα και του Αννίβα, του Λαπαθιώτη και του χρόνου.